Al vrij snel werd hij ook Projectmanager civiel Maasdeltatunnel Noord en -Zuid (en na het afzinken ook MDT-Midden) en inmiddels sinds medio maart 2023 tevens van de Hollandtunnel. Hoe is hij hier terecht gekomen en hoe kijkt hij tegen de Blankenburgverbinding aan?

Hoe ben je ooit in dit vak beland?
Ik heb de opleiding weg- en waterbouw (civiele techniek) aan de HTS gevolgd en ik had goede cijfers, daarmee zou ik eigenlijk doorgaan naar de Technische Universiteit. Maar op dat moment werd ik opgeroepen voor militaire dienst (dat bestond toen nog) en werd ik in Amersfoort opgeleid tot tankcommandant en na 6 maanden voor 10 maanden gestationeerd in Duitsland (Langemannshof). Na mijn dienstplicht heb ik uiteindelijk 25 jaar vrijwel continu in het buitenland – over de hele wereld – gewerkt als werkvoorbereider, projectcontroller, projectmanager en Project Support Department Manager. Dan overzie je eigenlijk alles wat er gebeurt binnen en rond een project, dus dat was super interessant en leerzaam.

En daarna mocht je in het koude Nederland aan de slag…
Dat was eerlijk gezegd best fijn. Ik was het vliegen en altijd van huis zijn best wel een beetje beu en ik vond het ook erg fijn om meer tijd met mijn gezin door te kunnen brengen. Aanvankelijk zat ik op het hoofdkantoor van Ballast Nedam op de afdeling Risk Management Office, na 2 jaar ben ik aan de slag gegaan voor onder meer de Gaasperdammertunnel en de Rozenoordbrug in Amsterdam. Tegen het einde van deze werkzaamheden werd ik gevraagd om bij de Blankenburgverbinding aan de slag te gaan, dat was best pittig om te combineren ook geografisch gezien.

Wat trof je aan toen je in Vlaardingen aankwam?
Naast mijn werk als projectmanager Maasdeltatunnel, moest er ook heel veel en heel snel worden ingekocht voor de afbouw. De partij voor het plaatsten van de voorzetwanden moest nog worden gecontracteerd, evenals het aanbrengen van de hittewerende bekleding in de Maasdeltatunnel. De materialen ervoor waren wel al ingekocht, maar er moest op redelijk korte termijn worden gestart met aanbrengen, dus dat was best een uitdaging maar we hebben dit met ons team uiteraard voor elkaar gekregen. Dit ging niet om een gemiddeld klusje, maar om miljoenen euro’s, waar je betrouwbare partijen voor moet contracteren die dat kunnen uitvoeren binnen de geplande tijd. Je kijkt dan naar kwaliteit, planning en geld en dan kies je niet per definitie voor de goedkoopste onderaannemer.

Hoe pak je zoiets aan?
Om te beginnen pak ik het niet alleen aan, maar doe ik dat met mijn team. Kijk, als jij een nieuwe keuken laat installeren, dan is dat misschien één of twee keer in je leven, maar onze mensen hebben natuurlijk ruime ervaring met verschillende partijen, dus zij weten ook welke onderaannemers goed en betrouwbaar zijn. Die kennis gebruiken we uiteraard. Mijn valkuil is wellicht dat ik als liefhebber van techniek me soms ook teveel met details kan bemoeien, dus ik heb echt geleerd om regelmatig op mijn handen te zitten en dat aan de uitvoering over te laten. Hier geldt mijn motto: alleen ga je sneller, maar samen kom je verder!

Waar ben je trots op?
Daar hoef ik niet lang over na te denken: op het team, waarmee ik heb gewerkt en de ongelofelijke prestatie die we samen hebben geleverd. Zoals bekend ging het afzinken van het tweede tunneldeel niet volgens plan en duurde het uiteindelijk zes maanden voordat Isabella opnieuw succesvol kon worden afgezonken. Maar we hebben in die tussentijd niet stilgezeten, naast het herstel van het tunnelelement hebben we andere zaken naar voren gehaald in de planning, verschrikkelijk hard gewerkt vaak in dubbele shiften en het resultaat is dat de vertraging vrijwel volledig is ingelopen.

En dat heeft alles te maken met de planning, die zit heel goed in elkaar. Een grote verdienste van Bas de Winkel, onze Manager Planning, die samen met onze werkvoorvoorbereiders en uitvoerders de integrale planning goed heeft uitgewerkt en afgestemd.

Daarnaast ben ik ook trots op het behalen van trede 4 op de Veiligheidscultuurladder. Dat zegt de gemiddelde lezer waarschijnlijk niets, maar dat betekent dat iedereen betrokken bij dit project een overwegend proactieve houding heeft ten aanzien van veiligheid, met name dankzij de inzet van onze Manager Integrale Veiligheid, Dennis Koene. Door de tijdelijkheid en het dynamische karakter van een projectorganisatie is dit resultaat héél bijzonder.