Dat kan een verlaten zolder zijn of een holte in een boom. En al zie je ze soms in groten getale, vleermuizen zijn een beschermde diersoort. Tijdens de aanleg van de Blankenburgverbinding zorgen we ervoor dat deze dieren zo min mogelijk worden gestoord.  Suzanne van Willigen is Coördinator ecologie bij bouwconsortium BAAK en legt uit hoe we dat doen.

Suzanne: “Momenteel worden in het Oeverbos bomen gekapt. Om er zeker van te zijn dat vleermuizen hier niet zijn neergestreken voor hun winterslaap, hebben we in oktober het bos gecontroleerd op hun aanwezigheid en alle mogelijke overwinterlocaties afgeplakt. Er zijn in de omgeving voldoende alternatieve overwinteringslocaties aanwezig. Als de vleermuizen in april weer actief worden, is er natuurlijk wel wat veranderd. De bomen van het Oeverbos, die ze onder andere gebruiken als vliegroute naar verschillende gebieden, zijn dan weg. Daarom zijn langs het bos hoge hekken geplaatst die de functie van de bomen overnemen en de vleermuizen helpen hun weg te vinden. Ook heeft Rijkswaterstaat in de directe omgeving speciale kasten opgehangen, zodat er nog steeds voldoende plekken voor de dieren zijn om te rusten.

Niet alleen bij het Oeverbos treffen we maatregelen voor de vleermuizen, we doen dit ook bij de Krabbeplas. Het hoge riet dat daar staat, geeft tijdens het jagen bescherming tegen de wind. Voor de bouw van de Blankenburgverbinding moet dit riet op termijn tijdelijk wijken. Deze winter leggen we daarom in de plas een brede strook met nieuw riet aan. Dit kan dan vast gaan groeien en zo kunnen de vleermuizen in een beschutte omgeving blijven vliegen.  Na aanleg van de Blankenburgverbinding wordt er weer nieuw riet aan de oostzijde van de Krabbeplas aangelegd.

We houden goed in de gaten hoe het met de vleermuizen gaat. Een ecoloog loopt regelmatig in het gebied rond en monitort hoe de populatie zich ontwikkelt. Daarnaast let hij ook op de broedvogels in het gebied rondom de Blankenburgverbinding en de natuur in het algemeen.”